Kimligimi kaybettim
Yıllardır arıyorum.
Her hükümsüzdür ilanında
Tekrar tekrar yitip gidiyorum
Bazen rüyalarımda görüyor
Uyanınca unutuyor
Fikrini bile aklımdan kaçırıyorum
Ilk gunun sancısını
Hiç yitirmeden yine yeniden acıyorum
Tekrardan ibaret bir çark icinde
Bakıyorum kıvrılıp içime
Los ışıkların içinde
Dikilmiş bir dizi insan
İlk bakışta eş gibi
Birbirine benzer, sanki aynı
Ama izledikçe nasıl da farklı
İnceliyorum hepsini evire çevire,
Kendimden bir kokunun izini sürer gibi
Ama gelip gidip yüz yüze kalıyorum
Annemin sağı solu deviren köşeleri
Sabit ritimde, teklemeden
İnce ince kesiyor oramı buramı
Babamin ulu bakışları,
Beğenmekten uzak tüm kıvrımları
Sarıyor sımsıkı, bükene dek tüm başları
Bu gibiler ve diğerleri
Kaybolan benliğimin yankılarına
Kabartıyorlar kulaklarını
Eksik bedenleriyle
Hepsi birer silüet
Boş ve loş, sonsuz koridorlarımda.
Kimse bilmiyor aslolanı
Süzüyorlar birbirlerini kısılmış gözlerle
Bir husumet bir adavet
Çok uzaklar olmaktan bir cemiyet
Bileşenleri toplasan bir tam etmiyor
Sağa sola saçılmış parçalarım
Karanlık kıvrımlarda kayboluyor
Yolumu bulamıyorum
Her ufak bir kırıntı ışık
Kendimden iz olarak yanan
Bir çeyrek, bir yarım
Toplayıp üst üste koymaya çalışıyor
Hangi duraktayız diye bakınca
Paragraflar dökülen ağzından
Ama hiç birşey söylemeyen aklından
Insanların arasında sıkışıp kalıyorum
Hiçbir yere ait degilim, özelikle de buraya
Kendi şahsiyetinde misafir olmaya
İmza atıyorum her gün
Yine yeniden kaybolmaya.