Büyük bir yenilgiydi benimki.
Kendini bildin bileli
Elinden gelen her duyguyla beslediğin,
Kurduğun bağ içinde değiş tokuş ettiğin,
Orta ırkla mensup güzel gözlü köpeğinin,
Bir sabah sabah, etinden kopardığı
Sana ait ve çiğ parçalarımın yasını tutar gibi.
Hayal kırıklığımın dinmeyen acısı
Bastırıyor açık yaralarımın kahrını.
Nasıl birşeydi ihaneti yaşamak.
Kendi kendine yaşamak.
Ağzından burnundan taşan,
Yoğunluk bağıran bir doluluk.
Süresizce bedenine yerleşen;
Gözlerinin ışığını emip,
Yansımalarının hepsini çalıp satan.
Teninin her gözeneğini,
Başını gözünü kaplayıp
Her yeni gün doğumunu reddeden.
Her gece karanlığına bağlanan
Yoklukların içine kavrulup,
Yepyeni bir renk alana,
Anca belirli bir sertlikte
O çok önemli kıvama varıncaya kadar.
Hafızandaki kabuklar başkalaşıp,
Seni defolular listesine sokana,
Yoğunluğun az biraz seyrelince,
Seni dönüştüren o acı hafiflik ile
Kendi dedikoduna oturtana dek.