isimsiz onyedi

Birbiri ardına özenle

Seçtiği kelimeler,

Her yanımı

Soyut-somut

Sımsıkı bağlıyor,

Her defasında;

Nefesimi azar azar,

Tam da doğru bağlamlardan

Dindiriveriyordu.

O'nun için,

Yalnızca sıradan olan

Bir dizi tebessüm,

Benim için acı ve yıkıcı

Bir alış verişten ibaretti.

Öfkeme yenik düşüp

Kaybolmam,

Onun için alışılmış bir galibiyet,

Benim içinse;

Sahip olduğum gerçekliğin,

Yine yeni olmayan şekilde

İspatından başka birşey değildi.

Eşi görülmemiş bir soğukkanlılıkla

Tam da gerekli yaralarımın üzerinde

En doğru şekilde dans ediyordu.

Aramızdaki bağ güçlüydü.

Bana haince davranması;

Soy-sop kan-revan,

Bu gerceği maalesef değiştirmiyordu.

Doğruluğumun tek taraflı anlatısında;

Tek başına sesi asla duyulmayan

Bir grup güftesinin

Alt ezgilerinden yalnızca biriydim.

Tüm çıplaklığımla

Zayıf yerlerimi bilen birini

Ona ‘muhtaç’ olacak kadar sevmek?

Bu kelimeyi cümle içinde

Kullanmak bile utancımı

Her yerimden akıtmama yetiyordu.

Kavranabilecek bir durum

Olmaktan da çok uzaktı.

Ve o başından beri biliyordu.

Yanında bir toz tanesi kadar

Ağırlığım yoktu.

Garip bir istikrar,

İncecik bir umuttu.

Her seferinde,

Bir şekilde,

Bir gün sever beni de…

Tüm niteliklerime hükmedebilirdi.

Acıtarak, kanatarak,

Her türlü sevebilirdi beni.

Acınası şekilde mümkündü.

Her zerre varlığı kabulümdü…

Beni teslim alan bu umut

Sakat bıraktı ömrümü.

Nereye nasıl dan bağımsız,

Tek yön gidişlerle dolu ömrümü.

Bana gelişi hiç olmayan,

Hep O’na giden

Tek lüzuma tutsak ömrümü.

Tahribatımı besler tüm anılarım

Çatlamış ve dökülmüşlüğüm…

Alçak ve aksak parçalarım?

Bir zamanlar ihtiva ettiğim,

Kapsadığım,

Var olduğum…

Adımı sanımı

Ezberimden bildiğim,

Aklımda, fikrimde

Aşağı yukarı tarifimi bildiğim

Olabildiğim,

Ancak ılık o nabzım;

Şimdi sadece serin;

Tüm tenleri diken diken eden,

Acı sonlardan az önce esen

Hep kopkoyu esen

O rüzgarın dibiyim.