top of page
Search
Writer's pictures.a.a.

iç/dış-(-sel/sal)

Updated: Oct 26, 2020



Başka şeylere odaklanmalıyım.

Nefesim saklanıyor.

Kulaklarım ortamdan hayli uzak.

Ne olduğunu

Ayırt edemediğim

Ses sedalardan

Ümitsiz bir idraktayım.

Gösterdiğim belirtiler

Yokla belki arası.

Ayaklarım hissiz,

Parmaklarım halsiz

10 u birden serin ve ıssız...

Dışarıya odaklanmalıyım.

Gaza dokunan birileri var.

Havadaki etkisi gerçeğinden

Çokca uzun süren bir yankılanma.

Sessizlik...

Birden;

Bedeninden bir ila bin parça arası

Et kopmuş gibi bağıran bir sürü.

Başladığı gibi ani

Dağılıveren havlama bulutları.

Nefesimin ritmi iyice bozuldu.

Derin soluklara ek,

Son zamanlar canımı sıkan

Herşey ama herşey

Sırt sırta sıralandı bile.

Bunlardan kurtulmam

Şu an dünyadaki en zor şey.

Hepsi yine saldırıya hazır.

Vuracaklar sırtıma art arda.

Kuşlar ötüyor dışarda

Huzur dolmak lazımdı aslında.

Gerekliydi.

Hayat hiç de fena değildi

Daha az once...

Insanın doğası hesaba katılmamış

Bazı söylemler yok degil.

Kendini yok edebilitesi;

Kendini kendine batırıp

Isıra kopara yeme alışkanlığına sahip

Benim gibi insan bohçaları;

Toplama duygular ve

Edilgen betimlemeler üzerinden

Kalıplara düştüğünde;

Bir doğa parcası üzerinden,

Umarsızca bir anda üretebilir;

Bir bavul dolusu melankoli,

'Side' olarak da ağırlığınca

Yırtık gözyaşı, rutubetli.


Aklımı dağıtmam şart

Battıkça batıyorum şu an.

Son noktayı düşünmem lazım

En kötüsü olsa ne olur...


Herşey birdenbire oluyor

Sabah beri

Yanaklarıma dokunuşu ani

En küçük dudaklar...

İrkiliyorum.

Sessizce gelmiş yanıma kadar

Hiç duymadan...

Bakamasam da okşuyorum.

Sevgim anında kopyalandığı gibi,

İçinde devindiğim

Ölçüsüz kaygım da emilim halinde.

Anlayamadığı bir durumda

Olduğuma kanaat getiriyor ki;

Dip dibe eklediği cevapsız sorularla

Sesi gibi kendi de azar azar uzaklaşıp kayboluyor.

Bıraktığım yerde miyim?

Nefesim yarım yamalak

Ama güneş gören bazı yerlerim,

Hafif hafif hareketlenen parmaklarım...

Bir sürahi olsam diyorum

Dökülsem,

Şakır şakır yağsam bir kaba.

Parmaklarıma kan gidiyor sanki

Kağıt kalem alıyorum elime

Yazmam lazım,

Ha gayret .

Kalıp kalıp duygular.

Çok sıkışık burası

Kımıldayacak yer yok gerçekten.

Şöyle küçük bir yarık açıp,

Akıtabilirsem ordan,

Rahatlarım.

Başparmaklarım hareketlendi.

Yakınım diyorum

Galiba .

Birdenbire beliriveriyor yine

Küçük ayakları üzerinde

Cüssesine az biraz büyük,

Top şeklinde kafası.

Yanıma gelmiyor bu defa

Anlayamadığı o durumdan temkinli.

Hayvansal bir içgüdü herhalde

Diye düşünüyorum.

Ama dikkatimi çekmeyi başarıyor,

Tepkilerini merak ediyorum.

Uzaktaki pufa uzanıyor

Bir süre orada

Ben yokmuşum gibi takılıyor.

Bakışlarımı çekmiyorum üzerinden;

Benden tarafa sakince dönüp,

Gözlerini gözlerime kilitliyor,

Önce biri, sonra diğeriyle

Hızlıca kırpıştırıyor...

Bir, iki.

Sonra bir daha bir, iki.

‘Orda havalar nasıl? ‘

Adapte olma hızına hayran kalıyorum

Yarıktan aşağı düşüyorum.

Dökülüp bitiyorum.

47 views0 comments

Recent Posts

See All

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page