isimsiz - otuz bir

Büyük bir yenilgiydi benimki.

Kendini bildin bileli

Elinden gelen her duyguyla beslediğin,

Kurduğun bağ içinde değiş tokuş ettiğin,

Orta ırkla mensup güzel gözlü köpeğinin,

Bir sabah sabah, etinden kopardığı

Sana ait ve çiğ parçalarımın yasını tutar gibi.

Hayal kırıklığımın dinmeyen acısı

Bastırıyor açık yaralarımın kahrını.

Nasıl birşeydi ihaneti yaşamak.

Kendi kendine yaşamak.

Ağzından burnundan taşan,

Yoğunluk bağıran bir doluluk.

Süresizce bedenine yerleşen;

Gözlerinin ışığını emip,

Yansımalarının hepsini çalıp satan.

Teninin her gözeneğini,

Başını gözünü kaplayıp

Her yeni gün doğumunu reddeden.

Her gece karanlığına bağlanan

Yoklukların içine kavrulup,

Yepyeni bir renk alana,

Anca belirli bir sertlikte

O çok önemli kıvama varıncaya kadar.

Hafızandaki kabuklar başkalaşıp,

Seni defolular listesine sokana,

Yoğunluğun az biraz seyrelince,

Seni dönüştüren o acı hafiflik ile

Kendi dedikoduna oturtana dek.